کاربرد نمایه‌های خرس قهوه‌ای ‏ ‏(‏Ursus arctos‏) در شناسایی گستره پراکنش ‏آن و نوع خسارات وارده در استان فارس

خرس قهوه­ای (Ursus arctos) بزرگترین حیوان گوشتخوار ایران می­باشد که در قاره­های آسیا، اروپا و آمریکای شمالی زیست می­کند. در ایران پراکنش این گونه محدود به نواحی جنگلی رشته کوه­های البرز و زاگرس بوده و مرز جنوبی پراکنش آن در استان فارس واقع می­باشد. خرس قهوه­ای ایران متعلق به زیرگونه‌ سوری (U. a. syriacus) می‌باشد که دارای جمعیت‌های گسسته و در معرض خطر بوده و همچنین اطلاعات اندکی از جنبه­های مختلف زیست‌شناسی آن وجود دارد. این پژوهش در راستای شناسایی گستره پراکنش خرس قهوه­ای در استان فارس به مدت چهار سال انجام گرفت. با توجه به این‌که مشاهده مستقیم خرس قهوه­ای به علت شب­فعال­بودن آن بندرت رخ می­دهد معمولاً در اینچنین تحقیقاتی از نمایه­ها استفاده می­شود. در کل 170 نمایه از این گونه در استان فارس شناسایی شد. بیشترین نمایه­های رؤیت شده مربوط به ردپا (حدود 48 درصد) و سرگین (حدود 20 درصد) می­باشد. بررسی نمایه­ها و تهیه نقشه پراکنش این گونه در استان فارس با استفاده از ArcGIS 10.3 نشان داد که بیشترین نمایه­های حضور این گونه مربوط به مناطق کوهستانی مرودشت (54/32 درصد) و سپیدان (95/31 درصد) در نیمه شمالی استان با محدوده ارتفاعی 1600 تا بیش از 2800 متر از سطح دریا می­باشد. نمایه­ها نشان می­دهد که حمله خرس قهوه­ای به انسان، احشام اهلی، کندوهای عسل، مزارع پرورش ماهی­ و محصولات کشاورزی از جمله خسارات ناشی از این گونه در استان می‌باشد.